unuttum mu sandın?

yalnız kalmalı bazen,
inzivaya çekilmeli.
elini eteğini çekmeli dünyadan,
keyfine bakmalı uzaklarda,
içine dönmeli, ölçüp biçmeli
sindirmeli
derken bir yanım,
diğer yanım fısıldar.
çekse ne çare sanki
neyi bıraktın arkanda?
neye tamam dedin, unuttum.
neyi sildin tamamen?
unutmak zayıf insanların marifeti.
unutmak ne mümkün.
ah unutmak her hücrene işleyeni
tüm tutkuyla.
unutmak sevmeyenlerin marifeti.

Bir Aptalla Karşılaşınca Yapılacaklar

"Dünyada 3 çeşit insan vardır;
Bir şeyler yapanlar, bir şeyler yapılması gerektiğini konuşanlar ve olup bitenden haberi bile olmayan koca bir kalabalık."
diye bir söz okumuştum çok önce, kendimce doğrulamıştım ama olup bitenden haberi olmayan kalabalığın bu kadar kalabalık olduğunu sezememişim.


O kadar fazlalar ve birbirleriyle öyle iletişim halindeler ki düşüncelerini, yaptıklarını ve sözlerini sorgulama gereği bile duymuyorlar. Sadece canlılar ama yaşamın içine girebiliyolar mı? Bertrand Russell'a hak vermemek elde değil "Dünyanın sorunu şu ki; aptallar kendilerinden fazlasıyla eminken akıllılar kuşku içindedir."
ve her an bu aptallardan biriyle karşılaşma ihtimali var; bir bankada, bir sırada, bir durakta ya da sanal alemde. 


Peki ne yapmalı? Düşünceni anlatmaya kalksan, zaten zıt fikirde olduğu için dinlemeden saldıracaktır. Onun tarzında konuşsan -tarz dediğimde küfür yani çok karışık yollar beklemeyin- o daha da çirkinleşecektir. Şakaya vursan bu kez de vay efendim sen beni ciddiye mi almıyorsun tribiyle alttan girip üstten çıkacaktır. Her tepkide çirkin bir tavırla karşılaşacağınız muhakkak. Bu sebeple aptal bir insana karşı yapılacak tek şey 3 maymunu oynamaktır. Tepkiyi geçtim mümkünse etki bile yapmamaktır çünkü hiçbir şekilde ona derdini anlatmanın yolu yoktur. Varsa da biri bana söylesin ki bazen kaldığım saçma durumlardan kolayca sıyrılabileyim. En iyisi aptala yatmaktır ki seni tehdit olarak görmezse işin oldukça kolaylaşır. Malum aptal insanın bir başka özelliği de kendini dünyanın akıllısı saymasıdır ve dünyada bundan daha vahim bir paradoks yoktur. Bu durumda sana kendini kanıtlama ihtiyacı duymayacağından temenni ediyorum ki kılıcını çekmeyecektir.


Şimdi şu soru akıllara gelebilir; bizi aptallıkla suçlayan şu bilmişe bak sen çok mu akıllısın? Aptalım. Aptal olduğumu bilecek kadar akıllıyım. 
Olup bitenden haberi olmayan koca kalabalıktan ve kuru gürültüden nasibinizi almamanız dileğiyle.

"Dünyada en sık karşılaşılan iki element hidrojen ve aptallıktır . Ama bu sırayla değil."

Tesadüf

‎"azmetmek" ve "hazmetmek" benzerliği tesadüf değildir 

bence. Azmedip beceremediğimizi, hazmediyoruz; 

mütemadiyen.

Kış Bitti, Uzaklarda İlk Ümitler Gibi Yaz

BEYAZ / ZİYA OSMAN SABA

Bir bademin altına, yorgun, oturmak biraz,
Ayrı ayrı seyretmek çiçek açmış her dalı
Artık bütün renklerden, artık uzaklaşmalı:
Beyaz işte, aylardır gözümde tüten beyaz.

İş bitti... Uzaklarda ilk ümitler gibi yaz,
Duyuyorum bu sabah, kış içimden çıkalı,
İçimin dört duvarı bembeyaz badanalı,
Ah, sade nefes almak, göğsüme dolan bu haz...

Bir kuş ötecek şimdi... Havada bir durgunluk,
Mermeriyle konuşan açık kalmış bir musluk,
Beyaz çiçeklerini tektük düşüren kiraz.

Bahar pınarlarından içime damlayan su,
Bembeyaz çiçeklerin ıslak, temiz kokusu,
Kış bitti... Uzaklarda ilk ümitler gibi yaz...

Kendini Sevmek

Biz daima başka birini sevme terimleriyle düşünürüz. Erkek kadını sevdiğini düşünür, kadın erkeği sevdiğini düşünür; anne çocuğu sevdiğini düşünür, çocuk anneyi sevdiğini düşünür; dostlar birbirini sevdiğini düşünür. Ancak sen kendini sevmediğin sürece başka herhangi birini sevmek mümkün değildir.


 Sen yalnızca için sevgi dolu olduğu zaman başka birini sevebilirsin. Sen bir şeyi ancak ona sahip olduğun zaman paylaşabilirsin. Fakat tüm insanlık bu yanlış ideolojinin gölgesinde yaşadı, böylece biz onu varsaydık -sanki biz zaten kendimizi seviyoruz ve şimdi tüm mesele komşumuzu nasıl seveceğimizdir. Bu imkansız! Sevgi hakkında böylesine çok konuşulması ve dünyanın çirkin ve nefret, savaş ve şiddet ve öfke dolu kalmasının nedeni bu işte.


Büyük bir kavrayışa gelinmekte -sen kendini sevmiyorsun. Kişinin kendisini sevmesi gerçekten çok zordu çünkü bizlere kendimizi kınamak ve sevmemek öğretildi. Günahkarlar olduğumuz öğretildi. Bizlere herhangi bir değerimiz olmadığı öğretildi. Bu yüzden sevmek zorlaştı. değersiz bi insanı nasıl seversin? Halihazırda kınanmış birini nasıl seveceksin?

Ama o gelecek. Kendini sevmediğin kavrayışı gelirse eğer, endişelenecek hiçbir şey yoktur. Bir pencere açıldı. Uzun süre odanın içerisinde olmayacaksın -dışarı atlayacaksın. Bir kez sen açık gökyüzünü bilince, adi bir dünyanın içinde tutuklu kalmayacaksın. Onun dışına çıkacaksın. 


Tüm gökyüzü mümkündür daha azına razı olma.
Osho

İki Kalp

İki kalp arasında en kısa yol:
Birbirine uzanmış ve zaman zaman
Ancak parmak uçlarıyla değebilen
İki kol.


Merdivenlerin oraya koşuyorum,
Beklemek gövde gösterisi zamanın;
Çok erken gelmişim seni bulamıyorum,
Bir şeyin provası yapılıyor sanki.


Kuşlar toplanmış göçüyorlar
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.

Ey Cemal Süreya! Sen ne güzel şairsin.